-
1 ὑπο-κρίνομαι
ὑπο-κρίνομαι, fut. ὑποκρινοῦμαι, aor. ὑπεκρινάμην, Sp. auch in derselben Bdtg ὑπεκρίϑην, wie Ctes. 41, – erwidern, antworten, Il. 7, 407 Od. 2, 111. 15, 170, u. Her. gew. so, statt des att. ἀποκρίνομαι (w. m. s.); auch von der Antwort des Orakels, ἡ Πυϑίη ὑπεκρίνατο τοῖσι Λυδοῖσι 1, 91; so auch Thuc. 7, 44, welche Stelle schon die Alten bemerken; – von der Antwort des Haruspex, Plut. Caes. 43; τὰ ϑεῖα Strab. 7, 3,11; – auslegen, deuten, erklären, ἀλλ' ἄγε μοι τὸν ὄνειρον ὑπόκριναι, Od. 19, 535. 555, d. i. über Träume und andere Vorzeichen befragt werden und darauf antworten, oder sie unterscheiden, darüber entscheiden. – Bei den Att. gew. auf der Schaubühne Rede und Antwort geben, im Drama eine Rolle spielen, mit dem accus. der Rollen, der Personen, die dargestellt werden; τὸ βασιλικόν Arist. pol. 2, 11; Ἀντιγόνην ὑποκέκριται Dem. 19, 246; ἥρωα Luc. Nigr, 11; auch δρᾶμα, Dem. 19, 246; τραγῳδίαν, κωμῳδίαν, eine Tragödie, ein Lustspiel darstellen oder aufführen, Luc. Merc. cond. 30; Plut. Dem. 28; u. pass., ὑπεκρίϑησαν τραγῳδοί, man spielte Tragödien, Ath. 539 a; τὴν μανίαν Luc. Salt. 84. – Es wurde auch von dem ähnlich deklamirenden, theatermäßigen Vortrage der spätern Rhapsoden und der Redner gebraucht, s. Wolf prolegom. XCVI; Jac. Ach. Tat. p. 670; u. drückt einen Tadel aus, wie Dem. 18, 15, αἰτίας καὶ σκώμματα καὶ λοιδορίας συμφορήσας ὑποκρίνεται, er übertreibt wie ein Schauspieler. – Uebrtr., heucheln, eine fremde Miene, Sprache u. s. w. annehmen, sich verstellen, ὑποκρίνῃ μὲν δεδωκέναι, φαίνῃ δὲ κατ' οὐδ' ὁντινοῦν τρόπον δεδωκώς Dem. 31, 8 (vgl. ὑποστέλλω); bes. Sp., ὑποκρίνονται τὴν ἡσυχίαν ἄγειν Pol. 2, 49, 7; ὑποκριϑεὶς ὡς πεπεισμένος 5, 25, 7.
-
2 ὀῤῥωδέω
ὀῤῥωδέω, fürchten, befürchten; Hippocr.; ὀῤῥωδῶ τινα δόλον ϑυραῖον, Eur. El. 831; c. inf., ὀῤῥωδῶν ϑανεῖν, Hec. 768; Ar. Equ. 126. 539 Ran. 1110 u. öfter; u. in Prosa, ὡς ἐγὼ τὴν τούτου μανίαν ὀῤῥωδῶ, Plat. Conv. 213 d; ὀῤῥωδῶ, μὴ τοὐναντίον γένηται, Euthyphr. 3 a, wie Antiph. 3 γ 4; ὑπέρ τινος, Lys. 28, 7; περί τινος, Thuc. 6, 14; τὴν δύναμιν, Dem. 11, 2; Sp., wie Plut. oft, Luc. de Dea Syria 18 u. öfter (vgl. horror). Die Ableitungen von ὄῤῥος u. δέος, wie die Thiere vor Angst den Schwanz sinken lassen und zwischen die Beine nehmen, od. gar von ὄῤῥος u, ἰδίω, am Steiß vor Angst schwitzen, sind sehr unwahrscheinlich.
-
3 πτόησις
См. также в других словарях:
μανία — (mania). Όρος ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν για διάφορους τύπους συμπεριφοράς και πνευματικών διαταραχών και διατηρείται στην καθημερινή γλώσσα. Στην ψυχοπαθολογία ο όρος χρησιμοποιείται για την περιγραφή της διανοητικής… … Dictionary of Greek
неистовыи — (42) пр. 1. Бесчестный, лживый, недостойный, совершающий неподобающие поступки: Аще къто таковъ обрѧщетьсѧ неистовъ или дьрзъ. акы о таковыихъ мьнѣти комѹ приносити отъречениѥ (μανιώδης) КЕ XII, 100б; На лихоимьца... ѥда не всi быша тѧ изгнали.… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
Kleobulos — Statue des Kleobulos von Lindos Kleobulos von Lindos, griech. Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος oder Κλεόβουλος ὁ Ῥοδίος, war im 6. Jahrhundert v. Chr. der Tyrann von Lindos (einer bedeutenden Hafenstadt auf der griechischen Insel Rhodos). Kleobulos galt… … Deutsch Wikipedia
Kleobulos von Lindos — Kleobulos von Lindos, griech. Κλεόβουλος ὁ Λίνδιος oder Κλεόβουλος ὁ Ῥοδίος, war im 6. Jahrhundert v. Chr. der Tyrann von Lindos (einer bedeutenden Hafenstadt auf der griechischen Insel Rhodos). Kleobulos galt anders als spätere Tyrannen nicht… … Deutsch Wikipedia
бѣсьноватисѧ — БѢСЬН|ОВАТИСѦ (32), ОУЮСѦ, ОУѤТЬСѦ гл. 1.Быть одержимым бесом, быть безумным: о iмущемь жену бѣснующю(с). i того ради хотѩщiмъ иную по˫ати. КР 1284, 34г; ини же, гладомь гыблюще, ˫ако пси бѣсноующесѩ ристахоу (λυσσῶντες) ГА XIII XIV, 162а; к… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
гнѣвъ — ГНѢВ|Ъ (736), А с. 1. Гнев: вьсѩка горесть и лютость и гнѣвъ и кличь и хѹле ниѥ. да възьметь сѩ отъ васъ (ὀργή) Изб 1076, 204; повелѣ оц҃ь ѥго съ гнѣвъмь съв˫азати ѥмѹ рѹцъ ЖФП XII, 34б; аже бѹдѣть вл҃дцѣ или мастерови или которомѹ сѹдьи. гнѣвъ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
κλύδωνας — ο (AM κλύδων, ωνος, Μ και κλύδωνας και κλυδών, ῶνος) 1. κύμα 2. φουρτούνα, μεγάλη θαλασσοταραχή (α. «μή άποσπᾱσθαι ἀπὸ τῶν πετρῶν, ὅταν κλύδων ᾖ καὶ χειμών», Αριστοτ. β. «βοᾷ δὴ πόντιος κλύδων ξυμπίτνων στένει βυθός», Αισχύλ.) 3. πολιτική ή… … Dictionary of Greek
περιτρέπω — ΝΜΑ νεοελλ. μέσ. περιτρέπομαι (για πλοίο) ανατρέπομαι λόγω μετατόπισης τού κέντρου βάρους και η τρόπιδα, η καρίνα, έρχεται προς τα πάνω μσν. (για δέρμα) ζαρώνω, σχηματίζω ρυτίδες μσν. αρχ. 1. ανατρέπω, αναποδογυρίζω 2. διαστρέφω, διαστρεβλώνω 3.… … Dictionary of Greek